Σκουπίτσες Μαγισσών, “μοντέλο” Halloween 2017

Δεν είναι απαραίτητο η σκούπα (πιο πολύ για σφουγγαρίστρα μου κάνει εμένα, αλλά μην το πείτε της κόρης μου…) να είναι φτιαγμένη από φέτες του τυριού Emmental, μπορεί να χρησιμοποιηθεί οποιοδήποτε μαλακό τυρί, κομμένο σε λεπτές φέτες. Για παράδειγμα, τα τυριά της φωτογραφίας είναι το ένα ατομικά συσκευασμένες φέτες από ένα πολύ μαλακό τυρί άγνωστων λοιπών στοιχείων (το πορτοκαλί) και το άλλο gouda (το κίτρινο)

Για τα “σκουπόξυλα” θα χρησιμοποιήσουμε εκείνα τα γυαλιστερά και τραγανά sticks τύπου bretzel (ή μήπως pretzel;), που χρησιμοποιούμε σε μπουφέ, είτε για τσιμπολόγημα είτε με τα απεριτίφ.

Η όλη διαδικασία θα σας φανεί πολύ διασκεδαστική, αφήστε την καλύτερα για τα παιδιά σας, θα το χαρούν πολύ. Απλά, επειδή μπαίνουν στη μέση μαχαίρια, να ελέγχετε από κοντά ή να τους ετοιμάσετε εσείς αυτό το κομμάτι (κόψιμο των φετών του τυριού σε λωρίδες). Πρώτη δουλειά, με ένα μαχαίρι που να κόβει πολύ καλά και να έχει λεία λάμα (όχι δοντάκια) κόβουμε κάθε φέτα τυριού σε πλάτος περί τα 5 ή 6 εκατοστά. Υπολογίζω (με βάση τα τυριά που έχω στα χέρια μου) ότι για τις 20 “σκούπες” θα χρειασθούμε περί τις 10 φέτες (ή και λιγότερες, ανάλογα με το αρχικό τους μέγεθος, εάν μπορείτε να αποκόψετε τρία τέτοια κομμάτια, θα χρειασθείτε μόλις 7 φέτες)

Με το ίδιο μαχαίρι σχίζουμε κάθε κομμάτι τυριού σε λεπτές λωρίδες, χωρίς όμως να κόψουμε μέχρι τέλους κάθε λωρίδα, αλλά αφήνοντας ένα περιθώριο, μία άκοπη λωρίδα τυριού περίπου στο 1 με 1,2 εκατοστά. Θέλει απλά μία ελάχιστη σχολαστικότητα στο κόψιμο, για να μη χαλάσουν τα “κρόσσια” της σκούπας και να φθάνουν όλες οι τομές μέχρι το ίδιο σημείο και να απομένει σε όλες τις περιπτώσεις το ίδιο περιθώριο.

Ανεβάζουμε ένα κατσαρολάκι με λίγο νερό σε ένα μάτι της κουζίνας και το φέρνουμε σε βρασμό. Παραδίπλα ετοιμάζουμε ένα μπολάκι με πολύ κρύο νερό.

Βουτούμε τα φυλλαράκια του σχινόπρασου για 5-6 δευτερόλεπτα στο καυτό νερό, τα ζεματίζουμε ελαφρά δηλαδή,

Και κατόπιν τα τραβούμε και τα ρίχνουμε στο μπολ με το κρύο νερό. Το κρύο νερό θα σταματήσει ακαριαία το ζεμάτισμα του κάθε φύλλου και –κυρίως– θα διατηρήσει το έντονο πράσινο χρώμα τους.

Ακουμπούμε τα φυλλαράκια σε απορροφητικό χαρτί που θα πάρει όλη την υγρασία τους και θα τα στεγνώσει (τακτικά, έτσι; μην τα ρίξετε σαν να επρόκειτο στη συνέχεια να τα μαγειρέψουμε και δεν μας ενδιαφέρει η εμφάνιση, εδώ θα τα απλώσετε τακτικά το ένα δίπλα στο άλλο). Με την διαδικασία αυτή του ζεματίσματος, τα φύλλα του σχινόπρασου γίνονται πιο ελαστικά και δεν θα κόβονται, δεν θα σπάνε, με ευκολία όταν θα τα χρησιμοποιήσουμε.

Το πιο διασκεδαστικό μέρος τώρα. Η συναρμολόγηση: Πάνω στην επιφάνεια εργασίας μας τοποθετούμε ένα κομμένο σε λωρίδες κομμάτι τυρί. Τοποθετούμε ένα “σκουπόξυλο”, ένα stick έτσι ώστε να ακουμπάει πάνω στη φέτα του τυριού, στο μέρος όπου έχουμε αφήσει το άκοπο περιθώριο και να έχει την ίδια κατεύθυνση με τις λωρίδες που έχουν δημιουργήσει. Το stick θα ακουμπάει στο τυρί σχεδόν στην άκρη του (αφήστε ένα μικρό κομμάτι, για να διευκολύνετε στη συνέχεια το τύλιγμα του τυριού γύρω από το stick) και θα φθάνει μέχρι το σημείο που αρχίζουν οι λωρίδες αυτές (θα καλύπτει δηλαδή το τυρί κατά1 εκατοστό, όσο και το πλάτος του περιθωρίου).

Με απαλές κινήσεις τυλίγουμε το κομμάτι του τυριού γύρω από το “σκουπόξυλο”.

Η κίνηση αυτή του τυλίγματος πρέπει να είναι απαλή, χωρίς να πιέζουμε, απλά να περιστρέφεται και να τυλίγεται το τυρί γύρω από το stick, για να μη μας κοπεί η λωρίδα του 1 εκατοστού που είχαμε αφήσει ενιαία, άκοπη.

Στη συνέχεια, τυλίγουμε ένα φυλλαράκι σχινόπρασο γύρω από το τυλιγμένο τυρί, στο ύψος της άκοπης λωρίδας, ελάχιστα ψηλότερα από το σημείο στο οποίο φθάνουν οι τομές. Με απαλές κινήσεις δένουμε σταθερά το περιτυλιγμένο σχινόπρασο, κρατώντας το τυρί / “κρόσσια της σκούπας” σταθερά στερεωμένα στο stick / “σκουπόξυλο”.

Εάν το σχινόπρασο που έχετε έχει χοντρά φυλλαράκια, τότε αφ’ ενός θα πρέπει να το ζεματίσετε ίσως 1-2 δευτερόλεπτα περισσότερο, αφ’ ετέρου θα μπορούσατε να το σχίσετε κατά μήκος και να έχετε δύο πιο λεπτά (και πιο εύπλαστα, πιο ευκολοχρησιμοποιούμενα κομμάτια., τα οποία μάλιστα έχουν άλλη μία πολύ καλή ιδιότητα: Επειδή τα έχουμε σχίσει, κάθε κομμάτι από την εσωτερική του πλευρά είναι λίγο πιο κολλώδες, οπότε δεν θα χρειασθεί καν να τα δέσουμε αφότου τα τυλίξουμε γύρω από το τυρί, θα κολλήσουν και θα παραμένουν στη θέση τους.

Έτοιμη η σκούπα μας. Περνούμε στην επόμενη και την επόμενη, μέχρι να εξαντληθούν τα υλικά μας. Κάθε μία “σκούπα” που ετοιμάζουμε, την τοποθετούμε πάνω στο πιάτο όπου θα τις παρουσιάσουμε. Τι λέτε παιδάκια για ένα μαύρο, κατάμαυρο πιάτο, σαν την ψυχή της μάγισσας που τις χρησιμοποιεί;

Ή, στήνουμε ένα σκηνικό για να κάνουμε το θέαμα πιο ελκυστικό στα μικρότερα παιδιά.